⛄ Odmiana Przez Przypadki Pies

Przypadki służą do wyrażania stosunków zachodzących między składnikami wypowiedzenia, a więc pomagają odróżnić podmiot od dopełnienia, okolicznika czy przydawki. We współczesnej polszczyźnie jest siedem przypadków (dla ułatwienia podano słowo posiłkowe charakterystyczne dla każdego przypadku). Odmiana przez przypadki wygląda następująco: 1. Mianownik (M – kto? co?) jest, są np. (liczba pojedyncza) miś, (liczba mnoga) misie; 2. Dopełniacz (D – kogo? czego?) nie ma, np. (liczba pojedyncza) misia, (liczba mnoga) misiów; 3. Celownik (C – komu? czemu?) przyglądam się, np. (liczba pojedyncza) misiowi (liczba mnoga), misiom; 4. Biernik (B – kogo? co?) widzę,np. (liczba pojedyncza) misia, (liczba mnoga) misie; 5. Narzędnik (N– z kim? z czym?) idę, np. (liczba pojedyncza) misiem, (liczba mnoga) misiami; 6. miejscownik (Msc – o kim? o czym?) myślę, np. (liczba pojedyncza) misiu, (liczba mnoga) misiach; 7. Wołacz (W – o!) o!, np. (liczba pojedyncza) misiu!, (liczba mnoga) misie! Mianownik i wołacz w wielu wyrazach mają tę samą formę. Wołacz jest osobliwym przypadkiem, ponieważ nie wskazuje na związki w wypowiedzeniu, a jedynie jest formą rzeczownika używanego w funkcji apelu podczas zwracania się do innych (choć coraz częściej zastępowany w niej przez mianownik). Kategorię przypadka mają: rzeczownik, przymiotnik, liczebnik, zaimek oraz imiesłowy przymiotnikowe.

Przykłady użycia słowa: klasie. 1. Poprawa komfortu akustycznego w klasie i czytelni. 2. 1938 roku zaistnieć w klasie A. Wojna spowodowała. 3. uczyć się i w klasie nie ma cie,. 4. Pierwszy, najskromniejszy chłopak w klasie, ale pilny, został. ^{Miloszu zapytał(a) o 19:45 Odmiana przez przypadki "pięć" 0 ocen | na tak 0% 0 0 Tagi: rzeczownik Odpowiedz Odpowiedzi ThePytajnik997 odpowiedział(a) o 19:49 1. (M.) mianownik - Kto? Co? - pięć2. (D.) dopełniacz - Kogo? Czego? (Czyj?) - piątki3. (C.) celownik - Komu? Czemu? - piątce4. (B.) biernik - Kogo? Co? - piątkę5. (N.) narzędnik - Kim? Czym? - piątką6. (Ms.) miejscownik - O kim? O czym? - piątce7. (W) wołacz - (O!) - piątka! 0 0 Uważasz, że ktoś się myli? lub} Oto bezpłatne ćwiczenia, dotyczące najbardziej problematycznych zagadnień: odmiany przez przypadki (Nominativ, Genitiv, Dativ, Akkusativ), końcówek przymiotników w odmianie, przedimków, czasów i prawidłowej odmiany czasowników, zaimków, przyimków, a także ćwiczenia z kolejności słów i wiele innych. Większość z nich to W tej lekcji nauczysz się odmiany w bierniku niemieckim (Akkusativ) oraz jego użycia. Na końcu lekcji znajdziesz interaktywne ćwiczenia. Chcesz poznać więcej tematów z gramatyki niemieckiej? Ta lekcja jest częścią kursu: Gramatyka B1/B2 . Spis treści1 Co to jest biernik niemiecki (Akkusativ)? Akkusativ pytania – na jakie pytanie odpowiada biernik niemiecki?2 Akkusativ odmiana – rodzajniki, przymiotniki i rzeczowniki w bierniku niemieckim3 Akkusativ odmiana – zaimki osobowe i dzierżawcze w bierniku niemieckim4 Kiedy stosuje się biernik niemiecki? Dopełnienie bliższe w Akkusativ po Akkusativ po przyimkach5 Jakie jeszcze przypadki są w języku niemieckim?6 Biernik niemiecki – podsumowanie7 Poćwicz biernik niemiecki!8 Wasze najczęściej zadawane pytania o Akkusativ Co to jest biernik niemiecki (Akkusativ)? Biernik niemiecki, czyli Akkusativ to czwarty z czterech przypadków w niemieckim. Akkusativ to jeden z czterech przypadków niemieckich. Akkusativ jest po to w zdaniu, żeby nie mówić „Kali jeść, Kali pić”. Zobacz, po polsku nie powiesz „Mam pies”, tylko powiesz „Mam psa”. „Pies” zamienił się na „psa”, bo zmienił się przypadek. Podobnie jest w niemieckim : „Mam pies” = „Ich habe ein Hund.” (ani w wersji polskiej, ani niemieckiej nie został uwzględniony przypadek) „Mam psa” = „Ich habe einen Hund.” (mam kogo? co – „psa” – „pies” zamienił się na „psa”, „ein Hund” na „einen Hund”. „Einen Hund” to „ein Hund” w bierniku, czyli Akkusativ) Jeśli zatem rodzajnik, przymiotnik, rzeczownik lub zaimek “jest w Akkusativie”, to oznacza, że zmienia się jego forma/ dostaje określoną końcówkę. uwagaW języku polskim podczas odmiany przez przypadki zmienia się sam rzeczownik (pies, psie, psu, psa). W języku niemieckim zmienia się rodzajnik, a sam rzeczownik przeważnie zostaje bez zmian (der Hund, des Hundes, dem Hund, den Hund) Akkusativ pytania – na jakie pytanie odpowiada biernik niemiecki? Biernik niemiecki, czyli Akkusativ odpowiada na pytanie: kogo? co? „Ich sehe den Hund” (kogo? co? widzę – „den Hund”) Akkusativ odmiana – rodzajniki, przymiotniki i rzeczowniki w bierniku niemieckim W poniższej tabelce widzisz jak odmienia się rodzajnik określony, rodzajnik nieokreślony, rzeczownik oraz przymiotnik w Akkusativie dla liczby pojedynczej i mnogiej, dla rodzaju męskiego, żeńskiego oraz nijakiego. Jest to inaczej odmiana czy deklinacja: Zauważ, że.. ..Rodzajnik „die” oraz „das” wyglądają tak samo jak w Nominativie. ..A „der”: Zapamiętaj to sobie tak: 2 Akkusativie to jedynie faceci, czyli „der” robi problemy 😉 i tak z „der” robi się w Akkusativ „den”, z „ein” – ” einen”, a z „kein” – „keinen”. Mam nadzieję, że dzięki grafice zapamiętasz raz na zawsze końcówkę Akkusativu. Jeśli podoba Ci się kreatywna nauka przez skojarzenia – zajrzyj do mojej książki ” Gramatyka niemiecka prosto wyjaśniona”, z której to jest właśnie ta konkretna grafika 🙂 ..Przeczenie „kein” i zaimek dzierżawczy ma takie same końcówki w Akkusativ jak rodzajnik nieokreślony: Więc się nagle okazuje, że wcale nie jest to „kolejna” tabelka :). A teraz kilka zdań z użyciem rodzajników i przymiotników w Akkusativie: „Ich habe einen tollen Freund.” „Du hast den Sinn verloren.” „Sie hat keinen Job.” „Er hat einen langweiligen Job.” „Ich backe einen Kuchen.” „Ich sehe einen Hund.” „Ich will keinen Kaffee.” Akkusativ odmiana – zaimki osobowe i dzierżawcze w bierniku niemieckim Zaimki osobowe i dzierżawcze też trzeba „zmienić”, jeżeli są w Akkusativie. Mówiąc inaczej, też podlegają deklinacji. Tak wygląda deklinacja zaimków osobowych i dzierżawczych w bierniku: A teraz kilka przykładów na zaimki osobowe i dzierżawcze w Akkusativie: „Ich liebe dich.” „Lass meinen Hund in Ruhe!” „Hast du meinen Regenschirm gesehen?” „Ich besuche meine Eltern jeden Monat.” „Ich suche dich.„ „Ich hasse ihn.” „Magst du sie?” „Ich finde meine Sachen nicht!” „Ich liebe dich.” – „dich” to zaimek osobowy „du” w Akkusativie Kiedy stosuje się biernik niemiecki? Biernik niemiecki (Akkusativ) używa się go po określonych przyimkach , czasownikach oraz dla dopełnienia bliższego w zdaniu: Dopełnienie bliższe w Akkusativie W zdaniach z WIĘCEJ jak jednym dopełnieniem, dopełnienie bliższe jest zawsze w Akkusativie – chyba, że przyimek/ czasownik wymusza zastosowanie Dativu czy Genitivu. Spójrz na poniższy przykład: „Ich gebe dem Kind den Ball.” „Ich” to podmiot = Nominativ „dem Kind” to dopełnienie dalsze = Dativ „den Ball” to dopełnienie bliższe = Akkusativ radaDopełnienie dalsze i bliższe – brzmi jak czarna magia? Zapamiętaj w ten sposób – w zdaniu z dwoma dopełnieniami, osoba będzie zawsze w Dativie , a rzecz w Akkusativie: „Ich gebe dir (Dat.) mein Herz (Akk.)! Jeżeli w zdaniu jest tylko jedno dopełnienie – wtedy jest ono zawsze w Akkusativie – chyba, że czasownik/przyimek wymusza zastosowanie Genitiv lub Dativ. Zobacz, na przykładzie: „Ich such dich.” „Ich suche nach dir.” W pierwszym zdaniu „dich” jest w Akkusativie, ponieważ jest to jedyne dopełnienie w zdaniu. W drugim zdaniu również jest jednym dopełnieniem w zdaniu, ale po przyimku „nach” jest zawsze Dativ, stąd „dir”. Akkusativ po czasownikach Dobra wiadomość – po prawie wszystkich czasownikach stosuje się Akkusativ. Na przykład po tych czasownikach używa się Akkusativ: bestellen, bezahlen, buchen, kaufen, verkaufen, verstehen, fragen, vergessen, lesen, trinken, rauchen, haben, besitzen, schreiben, zählen, lernen, essen, tragen, verstecken, suchen, finden, besuchen, treffen, kennen, hören, sehen Na przykład: „Ich sehe dich nicht.” „Ich habe einen Ball.” „Schreibst du einen Brief?” „Ich habe sie gestern getroffen” Przejdź tutaj do kompletnej lekcji o czasownikach z Akkusativem. Akkusativ po przyimkach Są pewne przyimki, które wymuszają użycie biernika. I wtedy zapomnij wszystkie inne zasady – przyimek ma decydujący głos decyduje. Po tych przyimkach jest zawsze Akkusativ: W nauce języka nie obędzie się bez zapamiętywania pewnych informacji – ale ten proces można sobie ułatwić. Jak zapamiętać sobie przyimki, po których zawsze jest Akkusativ? Wyobraź sobie psa (DOG), który szczeka (BUF! BUF!) – DOGBUF – to pierwsze litery przyimków z Akkusativem: Jak zapamiętać sobie przyimki, po których zawsze jest Akkusativ? Wyobraź sobie psa (DOG), który szczeka (BUF! BUF!) – DOGBUF – to pierwsze litery przyimków z Akkusativem. Grafika i pomysł są tradycyjnie z mojej książki „Gramatyka niemiecka prosto wyjaśniona”, którą znajdziesz tutaj. Są jeszcze przyimki (bez obaw – nie jest ich dużo!), które łączą się z Akkusativem lub Dativem. Listę takich przyimków znajdziesz tutaj. Jakie jeszcze przypadki są w języku niemieckim? W języku niemiecki są tylko cztery przypadki: Nominativ (mianownik) Genitiv (dopełniacz) Dativ (celownik) Akkusativ (biernik) Biernik niemiecki – podsumowanie Biernik niemiecki (Akkusativ) to jeden z czterech przypadków w języku niemieckim Akkusativ używa się po określonych czasownikach, przyimkach oraz dla podmiotu bliższego Akkusativ odpowiada na pytanie: kogo? co? Poćwicz biernik niemiecki! Gotowy na sprawdzenie teorii w praktyce? Tutaj znajdziesz kilka interaktywnych ćwiczeń na Akkusativ! Wasze najczęściej zadawane pytania o Akkusativ Co to jest Akkusativ w niemieckim? Akkusativ to po polsku biernik. Jest to jeden z czterech przypadków w niemieckim, który odpowiada na pytania „kogo? co?”. Chcąc odmienić w niemieckim jakiś rzeczownik, musisz odmienić jego rodzajnik i ewentualnie dodać końcówkę do samego rzeczownika. Jak odmieniają się rzeczowniki w Akkusativie? Odmiana rzeczownika z rodzajnikiem określonym w bierniku wygląda tak: den netten Mann (r. męski), die nette Mutter (r. żenski), das nette Kind (r. nijaki), die netten Eltern (l. mn.). Zmienia się tu rodzajnik i końcówka przymiotnika, a sam rzeczownik brzmi tak, jak w mianowniku. Poza jednym wyjątkiem w rodzaju nijakim, dodasz w odmianie rzeczownika z rodzajnikiem nieokreślonym takie same końcówki jak wyżej: einen netten Mann, eine nette Mutter, ein nettes Kind, deine netten Eltern. Kiedy użyć przypadku Akkusativ? Użyj Akkusativu tam, gdzie masz kilka dopełnień w zdaniu i mówisz o rzeczy (kogo? co?), np. Ich gebe meinem Mann das Geld; tam, gdzie masz jedno dopełnienie w zdaniu (jeśli przyimek nie wymaga innego przypadku), np. Ich suche meinen Hund; po prawie wszystkich czasownikach, np.: bestellen, bezahlen, kaufen, verkaufen, verstehen, fragen, vergessen, lesen, trinken, haben, schreiben, zählen, lernen, essen, tragen, suchen, finden, besuchen, treffen, kennen, hören, sehen, np. Ich schreibe einen Artikel; po przyimkach: durch, für, gegen, ohne, um, entlang, np. Ich gehe ohne meinen Hund. (5 votes, average: 4,20 out of 5)Loading...

1. Jadąc tutaj, jakieś pięćdziesiąt metrów przed domem. 2. sto pięćdziesiąt metrów wysokości. - Stamtąd. 3. wydobycia prędzej niż sto pięćdziesiąt lat po tamtej. 4. lasami Wirtembergii: kolejne sto pięćdziesiąt kilometrów.

Mianownik kto?co? (Pies), Dopełniacz kogo? czego?(niema), Celownik komu? czemu?(się przyglądam, Biernik kogo? co?(widzę), Narzędnik z kim?z czym?(idę), Miejscownik o kim?o czym?(mówię), Wołacz o! (zabawka). Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie.

Odmiana Przez przypadki słowa krótkie spodnie w obu liczbach? 2014-05-27 19:31:42; odmiana przez przypadki 2010-11-24 21:24:30; Odmiana przez przypadki błagam 2011-10-22 12:09:12; Odmiana przez przypadki Słowa "Odyseusz"" Heelp 2009-10-27 18:09:34; Odmiana przez przypadki rzeczownika pies 2009-09-14 20:43:13

sobota, 22 kwietnia 2017 ODMIANA RZECZOWNIKA "PIES" PRZEZ PRZYPADKI I LICZBY - kwietnia 22, 2017 Etykiety: części mowy, Odmiana przez liczby, Odmiana przez przypadki, Przykłady, Rzeczownik Brak komentarzy: Prześlij komentarz Nowszy post Starszy post Strona główna Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Odmiana przez przypadki online. Odmiana wyrazu roll-up. Mianownik Kto? Co?: roll-up Dopełniacz Kogo? Czego?: Nie lubię roll-upa Celownik Komu? Czemu? Rzeczownik to jedna z podstawowych części mowy. Jak dzielimy rzeczowniki? Jak wygląda odmiana przez przypadki, osoby i rodzaje? Sprawdź! Rzeczownik – odmiana i podstawowe informacje W języku polskim rzeczownik stanowi odmienną część mowy. Odpowiadając na pytania: “kto? co?” określa zjawiska, osoby, zwierzęta i przedmioty. Każdy rzeczownik w języku polskim ma co najmniej jeden rodzaj, czyli żeński, męski lub nijaki. Kwestia odmiany tej części mowy może być jednak dosyć problematyczna. Rzeczownik w języku polskim odmienia się przez przypadki i liczby. Jest to zupełnie inna sytuacja niż w innych językach, gdzie rzeczownik jest nieodmienną częścią mowy lub jego odmiana dotyczy jedynie rodzajników i samej liczby mnogiej w podstawowej formie. Polskie rzeczowniki odmieniają się przez przypadki w liczbie pojedynczej zgodnie z następującym schematem: Mianownik (kto? co?) pies Dopełniacz (kogo? czego?) psa Celownik (komu? czemu?) psu Biernik (kogo? co?) psa Narzędnik (kim? czym?) z psem Miejscownik (o kim? o czym?) o psie Wołacz (o!) psie Odmiana rzeczownika przez przypadki wygląda analogicznie również w sytuacji, gdy występuje on w liczbie mnogiej – ta część mowy odmienia się bowiem nie tylko przez przypadki, lecz także liczby. Oto schemat takiej odmiany: Mianownik (kto? co?) psy Dopełniacz (kogo? czego?) psów Celownik (komu? czemu?) psom Biernik (kogo? co?) psy Narzędnik (kim? czym?) z psami Miejscownik (o kim? o czym?) o psach Wołacz (o!) psy Najbardziej problematycznymi przypadkami jest biernik w liczbie pojedynczej oraz celownik w liczbie mnogiej. Pierwszy z nich może budzić wątpliwości z gatunku ,,kiślu czy kisielu”, natomiast drugi stanowi bardzo popularny błąd. Osoby go popełniające zamieniają końcówkę -om na -ą, przez co powstaje słowo zupełnie niewystępujące w języku polskim, a w niektórych przypadkach celownik liczby mnogiej przekształca się w narzędnik liczby pojedynczej (klasom – klasą). Jest to absolutnie błędna praktyka, nad którą należy pracować. Rodzaje rzeczownika Tak jak pisaliśmy każdy rzeczownik ma przypisany rodzaj. W liczbie pojedynczej wyróżnia się rodzaj męski, żeński i nijaki, a w mnogiej – niemęskoosobowy i męskoosobowy. Chcąc określić rodzaj rzeczownika w liczbie pojedynczej wystarczy postawić przed nim jeden z zaimków wskazujących: ten, ta lub to. W liczbie mnogiej z rodzaju męskiego można wyodrębnić kolejne trzy grupy męskoosobowy (chłopak), męskożywotny (słoń), męskonieżywotny (dom). Pierwsza z nich dotyczy osób, druga zwierząt, a trzecia rzeczy martwych. Zagadnieniem dla zainteresowanych, którego zdecydowanie nie porusza się w szkole, jest podział rzeczowników na takie, które występują jednocześnie w kilku rodzajach gramatycznych. Wśród rzeczowników żywotnych grupa ta określa się wspólnorodzajową (profesor, magister, sierota), natomiast w przypadku rzeczowników nieżywotnych jest ona nazywana dwurodzajową (ten cud, to cudo, ten szmat drogi, ta szmata, ten list, ta lista); Podział rzeczowników Rzeczowniki dzielą się na kilka grup wyróżnianych w związku z ich wieloma cechami. Dwa wyrazy o takim samym rodzaju mogą przynależeć do zupełnie różnych grup, wyodrębnionych ze względu na ich znaczenie czy budowę. Oto kategorie, na które dzielą się rzeczowniki w języku polskim: nieżywotne i żywotne – rzeczowniki nieżywotne określają rzeczy martwe, w tym również rośliny, co z biologicznego punktu widzenia stanowi pewien paradoks. Żywotne natomiast dotyczą ludzi i zwierząt. własne i pospolite – rzeczowniki własne odnoszą się do nazw pisanych wielką literą, podczas gdy pospolite są pisane małą literą. rzeczowniki osobowe i nieosobowe – podział dotyczy osób oraz pozostałych przedmiotów, zwierząt czy roślin. Rzeczownikami osobowymi określa się jedynie istoty fantastyczne oraz ludzi. abstrakcyjne i konkretne – w przypadku rzeczowników abstrakcyjnych chodzi zazwyczaj o uczucia, spostrzeżenia, nazwy cech oraz czynności oddzielone od danego przypadku ich zaistnienia. Rzeczowniki konkretne dotyczą natomiast przedmiotów lub zjawisk rozpoznawalnych przy użyciu ludzkich zmysłów. To właśnie one dzielą się na żywotne, nieżywotne, osobowe i nieosobowe. Wśród tysięcy polskich rzeczowników można wyróżnić także takie, które pochodzą od konkretnych część mowy. Najczęściej są to rzeczowniki odczasownikowe, czyli gerundia oraz odprzymiotnikowe. Pierwsza grupa powstaje poprzez dodanie przyrostka -nie lub -cie do czasownika w bezokoliczniku z ,,odciętą” literą ,,ć”. W języku angielskim przyjmuje ona końcówkę -ing (wait – waiting, czekać – czekanie). Rzeczowniki odprzymiotnikowe pochodzą, jak sama nazwa mówi, od przymiotników. Są to zazwyczaj rzeczowniki abstrakcyjne, takie jak chwiejność, wierność czy trwałość. Część rzeczowników (najczęściej te, które zaczerpnięto z języków obcych) jest nieodmienna. Przykładami takich wyrazów jest salami, okapi, graffiti, safari, tabu, zebu, tofu, guru, euro, espresso, whisky, Los Angeles, Monako, Tokio, kakao, makao, boa i wiele innych. Formy rzeczownika i ich rozpoznawanie Każdy rzeczownik przyjmuje inną formę w zależności od przypadku, przez który został odmieniony. Niekiedy formy poszczególnych przypadków danego rzeczownika się ze sobą pokrywają, jak ma to miejsce w przypadku dopełniacza i biernika wyrazu ,,pies”. Czy da się więc łatwo określić, w jaki sposób odmieniono wyraz ,,domy” w następującym zdaniu? Kiedyś domy budowano z drewna. Podczas szukania przypadku, przez który został odmieniony konkretny rzeczownik i uzyskał on daną formę, należy skupić się głównie na pytaniach zarezerwowanych dla każdego z nich. Forma ,,domy” pojawia się zarówno w mianowniku, jak i bierniku oraz wołaczu. Nie jest to przywitanie ani wykrzyknienie, więc wiemy już, że ostatni przypadek na pewno nie jest odpowiedzią na to pytanie. W takiej sytuacji należy odnieść się do słowa ,,budowano” i zadać pytanie: co budowano? Pytanie ,,co?” pokrywa się również w mianowniku i bierniku. Dlatego można przekształcić je na: kogo budowano? W ten sposób docieramy do biernika, który odpowiada zarówno na pytanie ,,co?”, jak i ,,kogo?”. Dla Polaków kwestia ta jest w pełni intuicyjna, ale osoby uczące się naszego języka często mają duży problem w stwierdzeniu, przez który przypadek został odmieniony dany rzeczownik. Zobacz też: Podział na odmienne i nieodmienne części mowy Uczniowie pytają o odmianę rzeczownika: Przez co odmienia się rzeczownik? Rzeczownik jest odmienną częścią mowy – odmienia się przez przypadki i liczby, a także rodzaje. Odmiana przez przypadki nazywana jest deklinacją. Jak dzielimy rzeczowniki? Rzeczowniki dzielimy ze względu na ich znaczenie lub budowę. Na tej podstawie wyróżniamy: nieżywotne i żywotne, własne i pospolite, rzeczowniki osobowe i nieosobowe, abstrakcyjne i konkretne. Czy rzeczownik odmienia się przez osoby? Rzeczownik, w przeciwieństwie do czasownika nie odmienia się przez osoby, a jedynie przez rodzaje. Czy rzeczownik odmienia się przez rodzaje? Rzeczowniki mogą mieć rodzaj męski, żeński lub nijaki. By przyporządkować dany wyraz do konkretnego rodzaju należy poprzedzić go zaimkiem wskazującym ten, ta lub to. W liczbie mnogiej rzeczownik ma rodzaj męskoosobowy lub niemęskoosobowy. Źródła: "Gramatyka na bardzo dobry" cBlv5Xt.

b6j38thqgf.pages.dev/318

b6j38thqgf.pages.dev/315

b6j38thqgf.pages.dev/46

b6j38thqgf.pages.dev/267

b6j38thqgf.pages.dev/369

b6j38thqgf.pages.dev/250

b6j38thqgf.pages.dev/278

b6j38thqgf.pages.dev/116

b6j38thqgf.pages.dev/329

odmiana przez przypadki pies